سکه های ایران دوره ایلخانان مغول

این کتاب برای معرفی سکه‌هایی که توسط فرمانروایان مغول از اوایل قرن هفتم تا اواسط قرن هشتم هجری قمری در سرزمین گسترده ایران ضرب شده به نگارش در آمده است. نخستین سکه مغولان در ایران به نام چنگیزخان، ضرب غزنین در سال 618 هجری قمری، و آخرین سکه این سلسله مربوط به غازان خان (غازان دوم) است که در شهر قم و احتمالا به سال 758 هجری قمری ضرب شده است. اگرچه سکه‌های ضرب‌شده توسط ایلخانان مغول از جنس طلا، نقره و مس بوده است، اما برای کاهش حجم کتاب از معرفی سکه‌های مسی در این مجموعه خودداری شده است.

خاستگاه اصلی مغولان مناطق شمالی و شرقی آسیای مرکزی بوده که از مشرق و جنوب در همسایگی چین و از مغرب در مجاورت مناطق تحت امر ایران در زمان خوارزمشاهیان قرار داشته است. این مردمان پرطاقت در استپ‌های سردسیر آسیای مرکزی با تحمل شرایط بسیار دشوار طبیعی و معیشتی، از طریق دامداری و صحراگردی زندگی می‌کرده‌اند. در آن زمان به جز عدۀ معدودی از آریایی‌های کاشغز و ختن و ایرانیان ماوراء النهر و خوارزم، تمام مناطق بین دریای مازندران تا دیوار چین محل سکونت طوایف مختلف و متعدد ترک و مغول بوده است که گهگاه به حملات غارتگرانه به سرحدات چین و ایران نیز دست می‌زده‌اند.